نویسنده: قادر مَلِکوف

اسرائیل با رضایت ضمنی جامعه بین‌المللی به نقض مرزهای قابل قبول ادامه می‌دهد. تحولات اخیر مانند استفاده از مواد منفجره، واکی‌تاکی و پیجر، کشتار خبرنگاران و حملات به اهداف غیرنظامی با تروریسم دولتی مرتبط بوده است. توازن بین اهداف نظامی و جمعیت غیرنظامی مدت‌هاست که مختل شده است و مرز بین این دسته‌بندی‌ها مبهم است.

عملیات نظامی بدون رعایت هنجارها و قوانین بین‌المللی با هدف حمایت از حقوق بشر انجام می‌شود. کنوانسیون‌ها نادیده گرفته می‌شوند و این آشکارا در برابر چشمان همه جهان رخ می‌دهد. این بی‌توجهی به حقوق و امنیت منجر به بی‌ثباتی در منطقه و تهدید امنیت جهانی می‌شود.

امروز منطقه در آستانه بی‌ثباتی جدی است که می‌تواند پیامدهای بزرگی را هم برای خاورمیانه و هم برای کل جهان اسلام و اقتصاد جهانی به دنبال داشته باشد. ما احتمالاً تازه وارد دوره‌ای از تغییرات و تحولات اساسی شده‌ایم که کل جهان را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

با این حال، سازمان‌های بین‌المللی، از جمله سازمان ملل، اغلب قادر به اتخاذ تدابیر موثر برای پیشگیری یا سرکوب چنین جنایاتی نیستند. این انفعال، به نوبه خود، احساس مصونیت و هرج و مرج را افزایش می‌دهد، جایی که فقط فرمول "حق با قدرت است" کار می‌کند.

اختلاف بین ارزش‌های اعلام‌شده دموکراسی و حقوق بشر و اقدامات واقعی در خاورمیانه اعتماد به سازمان‌های بین‌المللی و سیستم‌های امنیتی را تضعیف می‌کند. این همچنین منجر به افزایش رادیکالیسم، تشکیل اتحادهای جدید و تغییر در نقش کشورهایی می‌شود که قبلاً در حاشیه سیاست جهانی بودند.

آسیای مرکزی به شدت به تجارت جهانی و فرآیندهای اقتصادی جهانی وابسته است. بی‌ثباتی خاورمیانه، به‌ویژه در شرایطی که ایران یکی از بازیگران کلیدی منطقه است، می‌تواند امنیت کشورهای آسیای مرکزی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. اقدامات نظامی احتمالی در منطقه می‌تواند منجر به افزایش تنش در مرزها به دلیل جریان پناهجویان شود که تهدیدات امنیتی بیشتری برای کشورهای آسیای مرکزی ایجاد خواهد کرد. تداوم وخامت اوضاع و دخالت عمدی احتمالی ایران در درگیری می‌تواند تأثیر بسزایی بر کشورهای آسیای مرکزی و پروژه‌های جمهوری خلق چین داشته باشد.

در مواجهه با چنین بلاتکلیفی، مهم است که جامعه بین‌الملل در نهایت موضعی فعال در حمایت از حقوق بشر و حفظ صلح در منطقه خاورمیانه اتخاذ کند. نادیده گرفتن این مشکلات فقط بی‌ثباتی را تسریع می‌کند و منجر به پیامدهای غم‌انگیزتر، یعنی گسترش بی‌ثباتی می‌شود.

دنیای مدرن چنان به هم پیوسته است که مشکلات امنیتی در یک منطقه به سرعت جهانی می‌شود. نقض حقوق بشر، نابرابری و بی‌عدالتی، همان طور که در مناقشه خاورمیانه می بینیم، تأثیر مستقیمی بر سایر مناطق مانند آسیای مرکزی دارد.

جریان پناهجویان، افزایش تروریسم، آشفتگی اقتصادی و بی‌ثباتی سیاسی تنها برخی از پیامدهایی است که تمام جهان در صورت به خطر افتادن امنیت گروه‌ها یا مناطق خاص با آن مواجه است. برای اینکه امنیت برای همه برابر و در دسترس باشد، همکاری بین‌المللی و مشارکت فعال جامعه جهانی ضروری است. بدون تلاش جمعی و رعایت اصول حقوق بین‌الملل، هر تهدید امنیتی محلی می‌تواند به یک بحران جهانی تبدیل شود.

تنها از طریق برابری و عدالت در مسائل امنیتی می‌توان به صلح پایدار دست یافت. این بدان معناست که سازمان های بین‌المللی باید مستقل از منافع سیاسی کشورها عمل کنند و از حقوق همه مردم بدون استثنا حمایت کنند.

اگر امنیت به عنوان امتیازی در نظر گرفته شود که فقط برای برخی کشورها یا مردم در دسترس است، در نهایت برای هیچ کس نخواهد بود.

امنیت واقعی تنها در دنیایی حاصل می‌شود که کشورها از حقوق و فرصت های برابر برای محافظت از آن برخوردار باشند. نادیده گرفتن این اصل منجر به افزایش درگیری و بی‌ثباتی می‌شود و شرایطی را فراهم می‌کند تا جهان در آستانه فاجعه جنگ جهانی سوم قرار گیرد.

منبع: https://mnenie.akipress.org/unews/un_post:4127